บริหารใจ "เมตตาหมา…ให้คนนิยม"

ดร. อัญชลี กิ๊บบิ้นส์



เราเห็นคนสมัยนี้นิยมเลี้ยงสุนัขกันเยอะ นึกอิ่มใจแทนสุนัขที่มีโอกาสได้รับความเมตตาจากคนรักสัตว์
เห็นบางตัวที่ได้รับการดูแลปรนเปรอประคบประหงม แต่งองค์ทรงเครื่องให้จนได้ไปโลดแล่นบนแคทวอร์ค
เล่นเอาเราต้องข่มใจไม่ให้เกิดจิตริษยาเป็นพักใหญ่ สุนัขเหล่านี้ชะตาดีจริงๆ

เรารู้สึกดีทุกครั้งที่เห็นคนเกือบจะทุกวัย ได้ใช้ช่วงเวลาอย่างมีคุณภาพ หยอกเอินเล่นหัวกับสุนัขตัวโปรด ปั่นจักรยานแข่งกับฝีเท้าสุนัข พาสุนัขเดินออกกำลัง ไม่ใช่แต่เจ้าสุนัขที่ได้ออกกำลังจนกล้ามงาม คนเลี้ยงก็พลอยได้ประโยชน์ไปด้วย
และดูเหมิอนคนเลี้ยงก็มักจะมีอารมณ์ดี เป็นคนอ่อนโยน ดูจะมีความสุขทีเดียว เราเองก็มักแอบนิยมเจ้าของอยู่ไม่น้อย

แต่ทว่า สิ่งหนึ่งที่เรามักเห็นเช่นกันก็คือ กองทุกข์ที่สุนัขมักปล่อยไว้ ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจของเจ้าของ
หรือ ความซนของเจ้าสุนัขเองที่ไม่รู้จักหาที่ปล่อยทุกข์เป็นที่เป็นทาง ที่จะไม่ทำให้ความสุขของเพื่อนบ้านหายไป
มันกลายเป็นเรื่องมหานิยมไปซะแล้ว

ยิ่งทำให้เราเอะใจทุกครั้งว่า ทำไมคนเราเกิดความคิดมีเมตตาเลี้ยงดูสัตว์ได้ แต่ทำไมเราไม่มีจิตคิดเมตตาหรืออาทรเพื่อนบ้านบ้าง

บางเจ้าของมักแสร้งพาสุนัขออกมาเดินกลางเมือง กลางหมู่บ้าน กลางถนน กลางสนามพักผ่อนหย่อนใจ ให้ไกลเขตรั้วบ้านตัวเอง
แล้วปล่อยให้สุนัขตัวโปรดปลดเบาปล่อยทุกข์กองไว้อย่างไม่รู้สึกอะไร ไม่คิดว่าถ้าเพื่อนบ้านเปิดประตูรั้วออกมา
หรือรถแล่นทับกองทุกข์ ติดเปรอะตามไปทั่ว แล้วเพื่อนบ้านอีกกี่คนจะมีสุขได้สักแค่ไหน

สุนัขที่มีเจ้าของที่กำลังสร้างความสุขให้คุณ แต่กำลังก่อทุกข์สร้างกลิ่นไม่พึงปรารถนาให้คนอื่น แล้วเราจะมีคนนิยมไหมเนี่ย
หรือกลับเป็นการลบมิตรก่อศัตรูริมรั้วบ้านเอาซะงั้น บางเจ้าของยิ่งหนัก ปกติก็จะไม่ให้สุนัขตัวเองออกไปวิ่งเพ่นพล่าน
เพราะกลัวมันจะโดนรถเฉี่ยวชน(ด้วยความเมตตา) แต่พอรู้ว่าถึงเวลาที่มันจะถ่ายทุกข์ ก็เปิดรั้วแง้มไว้
ชี้ช่องปล่อยให้เจ้าสุนัขวิ่งออกไปพ้นรั้ว ซักพักใหญ่ค่อยตะโกนโหวกเหวกเรียกหาด้วยสำเนียงเสียงเอื้ออาทร
ออกอาการเป็นห่วงเป็นใยไม่น้อยว่า เจ้าด่างเราไซร้หายไปไหนกันนะ

ถึงตรงนี้ก็อยากจะดึงให้เข้าประเด็น คือประเด็นเรื่องการจะสร้างให้ตัวเองมีความสุข
ก็คงต้องนึกถึงว่าเรากำลังสร้างทุกข์ให้คนอื่นหรือไม่ ไม่ต่างอะไรกับสังคมในปัจจุบันที่คนเราทุกวันนี้
ดูเหมือนจะแสวงหาแต่ความสุขใส่ตัวเอง ไม่มีแม้จะแบ่งใจตัวเองสักนิด แล้วคิดถึงว่าจะสร้างสุข
หรือไม่ก่อทุกข์ให้คนอื่นรอบตัวเราได้อย่างไร

เราเชื่อว่า การสร้างความสุขที่ไม่สร้างศึกอย่างแท้จริง มันน่าจะต้องคำนึงถึงสองทาง เป็นสัญญาณเตือนตัวเอง
ก่อนจะเริ่มคิดหาความสุข คือ หนึ่ง ความสุขที่หาใส่ตัวเรา มันจะไม่ก่อทุกข์ให้คนอื่น หรืออีกทางหนึ่งคือ
คิดที่จะสร้างสุขให้กับทั้งตัวเราและคนอื่นในเวลาเดียวกัน เลือกซักทางได้ก็คงดี

"เริ่มต้นที่ เมตตาหมา...ให้คนนิยมได้ เมตตามหานิยมต้องตามมาแน่ "